Chociaż Burzowa góra nie jest najbardziej dynamiczną częścią serii, to jej siła tkwi w głębi psychologicznej i budowaniu klimatu. To dobry kryminał dla fanów skandynawskich powieści, którzy cenią sobie nie tylko zwroty akcji, ale również refleksję nad ludzką moralnością i konsekwencjami dawnych wyborów.
Udane domknięcie trylogii.
%20%E2%80%A2%20Zdj%C4%99cia%20i%20filmy%20na%20Instagramie.png)
"Zimne bagno" to kontynuacja losów Wikinga Bengtssona. Po wydarzeniach z pierwszej części, Wiking próbuje poukładać swoje życie i zmierzyć się z traumatyczną przeszłością. Jednak spokój nie trwa długo. Gdy w Laponii dochodzi do kolejnych niepokojących wydarzeń, w które zamieszany zostaje jego syn, Wiking musi stawić czoła przeszłości.
Historia równie dobra, co część pierwsza. Ponownie stawiając na pierwszym planie relacje między postaciami i ich wewnętrzne przeżycia, a nie na samą zagadkę kryminalną. Mi taki zabieg po książkach Camilli Läckberg bardzo się podoba.
Liza Marklund, to póki co, największe odkrycie tego roku.
„Krąg polarny” Liza Marklund - akcja rozgrywa się w odległej szwedzkiej Laponii. Grupa przyjaciółek z młodzieżowego klubu książki po latach staje w obliczu tragicznej tajemnicy z przeszłości, gdy zostaje odnalezione ciało jednej z nich.
Autorka zręcznie buduje atmosferę osaczenia i nieufności, prowadząc czytelnika przez zawiłe relacje i sekrety małej społeczności. Zagadka może nie przyprawia o dreszcze, natomiast bardzo dobrze się to czyta.
Świetna książka dla wytchnienia. Przede mną jeszcze dwa tomy tej serii.
Dobrze wejść czasem do biblioteki i poprzeglądać półki bez konkretnego planu. Można znaleźć książkę lubianego autora, o której nie miało się pojęcia. Na dodatek książkę cudowną, dziwaczną i przezabawną.
Gangster Oiva Juntunen, po okradnięciu statku ze złotem, ucieka w lapońską dzicz przed swoimi wspólnikami. Tam spotyka ekscentrycznego majora Remesa i małą lisicę. I tak zaczyna się przygoda.
Książka pełna jest absurdalnego humoru, typowego dla Paasilinny, a także refleksji nad ludzką naturą i wartością życia. Mimo kryminalnej intrygi, nie jest to typowy thriller. Autor z lekkością i ironią przedstawia losy swoich ekscentrycznych bohaterów w konfrontacji z dziką przyrodą i własnymi charakterami.
Co tu dużo mówić - Arto Paasilinna - geniusz z Pana był!
Książka Marcela Mossa to thriller psychologiczny. Główna bohaterka, Julia, po trudnych życiowych doświadczeniach wynajmuje pokój w starej kamienicy i zaprzyjaźnia się ze swoją współlokatorką, tajemniczą Vanessą. Gdy Vanessa zostaje brutalnie zamordowana, Julia przypadkowo znajduje jej pamiętnik. Lektura wstrząsających zapisków sprawia, że Julia zaczyna podejrzewać, iż poznała mroczny sekret Vanessy, a odkrycie prawdy sprowadza na nią śmiertelne niebezpieczeństwo. Julia musi za wszelką cenę znaleźć zabójcę, zanim sama stanie się jego kolejną ofiarą.
"Pamiętnik lokatorki" to opowieść o zaskakującym rytmie. Początkowo snuje się leniwie, niczym brazylijska telenowela, przedstawiając życiowe perypetie Julii. Jednak z czasem nabiera gwałtownego tempa, by nagle przejść w wir dynamicznej i brutalnej akcji. Ta przemiana, choć buduje napięcie, sprawia, że oba te oblicza książki nie do końca do siebie pasują. Przyznaję, że od połowy lektura zyskała na intensywności, lecz ostatecznie "Pamiętnik lokatorki" nie zdołał mnie porwać.
