Simon i dęby - Marianne Fredriksson

Urodzenie się z Żydowskimi korzeniami, było w ubiegłym wieku sporym przewinieniem. Nie ważne były wówczas poglądy, ani sposób zachowania, to przynależność etniczna naznaczała ludzi swym śmiertelnym piętnem. 

Simon i dęby to opowieść nie tyle o małym chłopcu, co o osobach, które go otaczają. Przybrani rodzice decydując się na adoptowanie Simona, wiedzieli, że wyróżnia się on wśród rówieśników zarówno wyglądem, jak i sposobem zachowania. Od samego początku w jego oczach kryło się coś więcej, jakiś trudny do zdefiniowania ból oraz rozumność, tak unikalna u małego dziecka. 

Gdy groźba wojny staje się rzeczywistością, Karin i Eryk biorą pod swój dach również Izaaka, żydowskiego chłopca ze szkoły Simona. Początkowa sympatia do kolegi znika w obliczu zagrożenia, bo choć Simon wie, jak bardzo jest ważne to, co robią dla Izaaka, to zazdrość o jego relacje z matką, definiuje ich przyszłe stosunki. 

W obliczu zmieniającego się świata, tylko dęby wydają się być wieczne. Niemi świadkowie wydarzeń i powiernicy największych sekretów, stoją na obrzeżach gospodarstwa strzegąc ludzkiej pamięci. 

W czasie II Wojny Światowej Szwecja niewiele się wycierpiała. Ostała się jako stosunkowo neutralne państwo, ale ludzie swój dramat i tak tam przeżyli. Marianne Fredriksson opisuje to wszystko z wielką czułością, bo w jej książce nie chodzi wcale o napaść, ani o działania zbrojne, tylko o to, co ta atmosfera zrobiła z konkretnymi ludźmi. 

Simon i dęby to opowieść o życiu i jego przemijaniu. O marzeniach, o próbie pozostania sobą. Melancholijna i napisana w nieśpiesznym, północnym tonie, unaocznia, jak wiele rzeczy się w tamtych czasach wydarzyło. Spokój zamienił się w chaos, bezpieczeństwo w udrękę. Najważniejsze by o tym mówić, a Fredriksson uczy nas jak to zrobić. Piękna, acz poważna opowieść. 

Marianne Fredriksson „Simon i dęby” 

Ilość stron: 396

Wyd. Replika 

Ocena: 4,5/6