Cisza. Kronika życia pewnego mordercy - Thomas Raab

Powieść, która elektryzuje od pierwszego zdania. Karl rodzi się jako upragnione dziecko, a dorasta jako lokalny wyrzutek. Obdarzony nadzwyczajnym słuchem, nie jest w stanie przebywać w normalnym środowisku. Żyje i dorasta w piwnicy - z dala od świata, z daleka od ludzi.

Gdy nabiera odwagi i przenosi się na powierzchnię, czas upływa mu na obserwacji miasteczka. Szybko orientuje się jak bardzo, to co mówią mieszkańcy wioski w dzień na ulicy różni się od tego, co opowiadają sobie wieczorem za zamkniętymi drzwiami. Dzięki doskonałemu słuchowi poznaje ludzi do głębi. Ich udawaną uprzejmość i prawdziwą bezduszność. Będąc świadkiem samobójstwa matki, odkrywa też, jak wielkim wybawieniem staje się śmierć.

Książka Thomasa Raab to portret nie tyle mordercy, co człowieka, który śmierć poznał z innej, nieznanej nikomu strony. Dojrzał w niej spokój, sposób na doznanie upragnionej ciszy. Czy uwalnianie innych od lęku może być złe? Czy matka, która pobłądziła między miłością i niechęcią, może zostać uznana za winną tego wszystkiego?

Połowę książki pochłonęłam w bezdechu. Historia dziecka, którego los jednoznacznie skazuje na drogę tragedii. Jego eksperymenty na zwierzętach, zdania opatrznie zrozumiane. Wreszcie pierwszy cios zadany człowiekowi...

Thomas Raab bierze na siebie nie lada wyzwanie i robi to dobrze. Cisza jest czymś nowym, nietuzinkowym. Szkoda tylko, że zakończenie nie daje już tej satysfakcji co początek. Psychologia dziecka wychodzi Raab mimo wszystko lepiej. A i ważna uwaga - nie traktujcie tej książki jak klasycznej sensacji, z tym gatunkiem nie ma ona nic wspólnego.

Za możliwość lektury dziękuję Wydawnictwu 

Thomas Raab "Cisza. Kronika życia pewnego mordercy"
Ilość stron: 352
Wyd. Albatros
Ocena: 4/6