Lato - Tove Jansson

Pustelnicza wyspa, odcięta od wszelkich wpływów cywilizacji, była jednym z największych marzeń Tove Jansson. Autorka pragnienie w końcu zrealizowała, ale nim się to udało, snuła liczne wyobrażenia, jak może wyglądać życie w takiej samotni.

Lato to opis relacji babki z wnuczką, które wypoczywają na praktycznie bezludnej wyspie, gdzieś u wybrzeży Finlandii. Gdzieniegdzie w tle przewija się ojciec dziewczyny, jednak nie ma on w historii większego znaczenia. Istotniejsza jest tutaj relacja obu tych kobiet. Ich symbioza, a mimo sporej różnicy wieku, również ufność we wzajemne racje. Babka nie przejmuje się zbytnio swoją wnuczką. Bywa humorzasta, zobojętniała. Mała odpłaca jej się pięknym za nadobne, a jednak nie mamy wątpliwości, że kochają jak nikt inny na świecie.

Znaczenie wypowiadanych słów podkreśla krajobraz, szum wzburzonego morza oraz czas, który w tej przestrzeni zdaje się właściwie stać w miejscu. Życie płynie tu stałym, utartym rytmem, a wszelkie próby ingerencji kończą się totalnym fiaskiem.

Książka zawiera sobie ogromne pokłady spokoju i to szczególne, trudne do opisania ciepło, płynące bliskości natury i obecności drugiego człowieka. Spokojna, refleksyjna historia, którą warto mieć w bibliotece na własność.

„Wyspa może być okropna dla kogoś, kto przychodzi z zewnątrz. Wszystko jest tu już gotowe, każdy ma swoje miejsce, zazdrośnie strzeżone, spokojne i samowystarczalne. W obrębie tych brzegów wszystko funkcjonuje według rytuałów skostniałych od ustawicznego powtarzania, a równocześnie każdy kroczy przez swój dzień tak kapryśnie i przypadkowo, jak gdyby świat kończył się za horyzontem.”*

Tove Jansson „Lato”

Ilość stron: 174

Wyd. Nasza Księgarnia

Ocena: 6/6
* s.30