Żądza zemsty - Eugeniusz Wędzicha

Kiedy podczas szturmu na pałac prezydencki, ginie brat Nazira, ten wbrew swoim wcześniejszym poglądom, przysięga na mordercach bezlitosną zemstę. Chłopak w ekspresowym tempie kończy studia i przepełniony nienawiścią przyłącza się do dżihadu, świętej wojny muzułmanów z innowiercami.

Napędzany pragnieniem odwetu Nazir, spycha na drugi plan swoją miłość oraz obowiązki wobec najbliższej rodziny. Zapomina o marzeniach, o wolności, a także o chęci spokojnego życia, z dala od wojennego zgiełku.

Nie potrafię zrozumieć kultury muzułmańskiej, ani panującego w niej fundamentalizmu. Mam świadomość, że opisana w książce rzeczywistość jest w pewnym stopniu przerysowana, jednak w dalszym ciągu kraje Bliskiego Wschodu jawią mi się jako miejsca wrogie i niechętne każdej próbie przemiany. 

Powieść Eugeniusza Wędzichy, to szokujący dowód ignorancji tamtejszej ludności wobec zmian i potrzeby rewolucji obyczajowej. Mimo nałożenia na dziewczęta obowiązku edukacji, rzadko który ojciec decyduje się posłać swoją córkę do szkoły, a postać kobiety zostaje sprowadzona do roli służki, podległej swoim „panom”. Zewsząd słychać wzniosłe słowa głoszące szacunek wobec kobiet, jako matek i opiekunek, a tak naprawdę ciągle spotykamy dowody pogardy dla ich płci i rzekomej słabości.

Napsuła mi ta książka krwi co nie miara. Żądza zemsty to bezlitosne świadectwo tego, jak potrzeba wendetty może odebrać młodemu chłopakowi rozum, a zabijanie kolejnych ludzi zostaje sprowadzone do powinności, odciętej od emocji i jakichkolwiek uczuć.

Powieść dała mi do myślenia i udowodniła, że na wojnie nikt nie wygrywa, za to wszyscy są jednakowo poszkodowani.

Eugeniusz Wędzicha „Żądza zemsty”

Ilość stron: 240

Wyd. Papierowy Motyl

Ocena: 4/6