Ofiara bez twarzy - Stefan Ahnhem

Na okładce Ofiary bez twarzy możemy przeczytać: „Wciąga bardziej niż Nesbø. Złowrogi bardziej niż Larsson. Mroczniejszy od Mankella.” Przy takiej zapowiedzi od razu zaczęło mnie zastanawiać, ile w tym wszystkim może być prawdy, a tak właściwie, to zirytowały mnie te porównania, które ostatnimi czasy są bardzo modne w odniesieniu do skandynawskich kryminałów. Postanowiłam dać jednak książce szansę. Czy było warto? O tym za chwilę…

Po latach spędzonych w sztokholmskiej policji, inspektor Fabian Risk, wraca do swojego rodzinnego Helsingborga, aby rozpocząć pracę w tamtejszym wydziale, a wcześniej odpocząć trochę na urlopie. Długo jednak nie jest w stanie usiedzieć w spokoju, ponieważ nowa szefowa Fabiana rozpoczyna śledztwo w sprawie zabójstwa. Dziwnym trafem ofiara połączona jest szkolną przeszłością z Riskiem, a cała sprawa zaczyna przybierać na wadze, gdy zaczynają ginąć kolejne osoby ze wspólnej klasy naszego inspektora.

Początkowo nie byłam przekonana do pomysłu na taką fabułę. Nie podobało mi się, że akcja będzie się ni stąd ni zowąd, toczyć wokół naszego policjanta, który dopiero co postanowił rozpocząć nowe życie. W miarę, jak zagłębiałam się w treść, coś zaczynało się jednak zmieniać. To czemu byłam przeciwna nabrało wartości, a narastające napięcie i nagłe zwroty akcji, utwierdziły mnie w przekonaniu, że autor wybrał mimo wszystko dobrą drogę. Ahnhem, stworzył bardzo ciekawą atmosferę, nie brakowało mu też finezji i fantazji w konstruowaniu dobrze przemyślanych działań mordercy - to jak manipuluje czytelnikiem spowodowało, że finał był naprawdę nieprzewidywalny!

Nie porównywałabym autora do wyżej wymienionych pisarzy. Nie ma takiej potrzeby, ponieważ powieść broni się sama, a taka promocja może tylko niektórych zniechęcić.

Stefan Ahnhem "Ofiara bez twarzy"

Ilość stron: 528

Wyd. Marginesy

Ocena: 4,5/6