Sam list to za mało. Harold uzbrojony w wiarę, że czyny mają większą moc niż słowa, rusza w pieszą wprawę. Pełen ufności, że Queenie będzie na niego czekać i nie podda się chorobie, idzie z Kingsbridge do Berwick-upon-Tweed, a do pokonania ma "zaledwie" 730 kilometrów.
"Niezwykła wędrówka Harolda Fry" to klasyczna powieść drogi. Marsz staje się dla bohatera formą medytacji, przestrzenią do przemyśleń o własnym życiu i rozliczeniem się z przeszłością. Harold i jego małżeństwo, to jakim jest i był ojcem. Fakt, że w końcu ma jakiś cel, a wcześniej tylko dryfował z jednej doby do drugiej. Zawieszony, unikający odpowiedzialności, bojący się uczuć, winny jawnie popełnianych błędów. Niby w porządku z niego facet, ale nie do końca czuje się do niego sympatię. Sporo w tym winy, jego domu rodzinnego, to z jakim sam wychowywał się ojcem, jednak pamiętajmy, że nie wszystko da się zwalić na środowisko.
"Teraz, gdy ponownie znalazł się na otwartej przestrzeni, przez jego głowę znów zaczęły swobodnie przepływać obrazy i miejsca. Idąc, uwolnił przeszłość, o której przez dwadzieścia lat starał się zapomnieć, a teraz wydobywała się ona z zakamarków jego umysłu z gwałtowną energią. Nie mierzył już odległości w milach, lecz we wspomnieniach".
Rachel Joyce stworzyła ciekawy przypadek bohatera i prostą historię o pięknym przesłaniu. Miejscami banalna, może aż nadto wyidealizowana, za to skrywająca wiele trafnych zdań o ludzkich smutkach i emocjach.
"Zrozumiał, że jego wyprawa, będąca pokutą za grzechy, miała na celu również zaakceptowanie odmienności innych. Jako wędrowiec znajdował się w miejscu, gdzie wszystko, nie tylko przestrzeń, było otwarte. Ludzie mogli mówić, o czym chcieli, a on ich słuchał, by później zabrać jakąś część tego z sobą. Zaniedbał tak wiele rzeczy, że był winien Queenie i dawnym czasom tę odrobinę szczodrości".
Książka dla wielbicieli prozy Backmana, choć ostrzegam, że daleka jest głębi Fredrikowego języka.
Poszukam tej książki dla siebie.
OdpowiedzUsuńMam ten tytuł na oku. Ekranizację także. :)
OdpowiedzUsuń