Pod Mocnym Aniołem - Jerzy Pilch

„Ach, panie doktorze, ja wiem, przecież ja doskonale wiem, że nie można, zwłaszcza w moim przypadku nie można, pijąc, żyć długo i szczęśliwie. Ale jak można żyć długo i szczęśliwie bez picia?”*

Osiemnaście razy podejmowane leczenie. Liczne wszywki i pobyty na izbie wytrzeźwień. Tak wygląda codzienność Jurka od ponad dwudziestu lat. Życie bez picia nie ma dla niego żadnego sensu, ale też głębszego sensu w piciu nie widzi. Zapętlony między kacem a upojeniem, próbuje ratować się, przelewając uczucia na pustą kartkę papieru. Tak powstaje historia Pod Mocnym Aniołem. Osobisty dziennik alkoholika i jego droga do zwodniczego sukcesu.

Pod Mocnym Aniołem otrzymało w 2001 roku Literacką Nagrodę Nike i śmiało mogę powiedzieć, że w naszym kraju stała się ona dla mnie wyznacznikiem naprawdę dobrej powieści. Tak jak niegdyś Gnój i Paw Królowej, tak teraz książka Jerzego Pilcha otworzyła przede mną drzwi do zupełnie innego świata. Z racji wykonywanego zawodu znam wielu ludzi, którym alkohol odebrał perspektywy, a często i podstawowe prawo do godnego życia. Rzadko jednak mam okazję dotknąć sedna tego problemu. Zanurzyć się w pijackich halucynacjach i poczuć gdzieś w głębi, odrobinę tej absurdalnej euforii.

Język powieści jest bardzo realistyczny. Bełkotliwy, miejscami chaotyczny, ale czego można się spodziewać po czynnym deliryku. Pilch kolejny raz pokazał, że nie ma dla niego stanów świadomości niezdatnych do opisania. Historia pijaka-intelektualisty staje się w tym wykonaniu świdrującym studium choroby, która znikąd się pojawia, a zawsze do dokądś dąży. Ironiczny portret szpitalnego detoksu oraz nadziei utopionej w kieliszku żołądkowej. Mocna, acz bezkompromisowa rzecz.

Jerzy Pilch „Pod mocnym aniołem”

Ilość stron: 194

Wyd. Świat Książki

Ocena: 5/6

* s. 15