Latarnik - Camilla Läckberg

Gråskär przez miejscowych nazywana jest Wyspą Duchów. Wierzą oni, że kto tutaj umrze, nigdy stąd nie odejdzie, jednak Annie Wester ta legenda zdaje się zupełnie nie przeszkadzać. Wyspa i stara latarnia stają się dla niej oraz jej syna, schronieniem przed przemocą domową, ale to że uciekli nie oznacza wcale, że stali się bezpieczni. U wybrzeży Fjällbacki zło ponownie zbiera swój owoc, a jego pierwszą ofiarą staje się Mats, szkolna miłość Annie. 

Latarnik obyczajowo i kryminale niestety kuleje. Już we wstępie przeczułam, kto kogo stracił w wypadku samochodowym i takie rozwiązanie uważam za wyjątkowo nie fair. Dlaczego to Anna zawsze ma cierpieć, a Erica wychodzić cało z opresji? Za duża jest sympatia autorki wobec tej postaci, albo za mała dla jej siostry.

Plusy zebrał za to u mnie Mellberg. Jest gruby, niezaradny, ale jak żaden inny bohater, potrafi mnie rozbawić. W końcu znalazł swoje powołanie i może… może, w dalszych częściach komisariat dzięki temu trochę odetchnie. 

Trudno polecać (albo odradzać) komuś siódmy tom serii - nie po kolei mało kto będzie czytał, a ten co przerabia jak leci, Latarnika i tak weźmie do ręki. Niestety po Syrence forma Läckberg znowu jest spadkowa. Jedynie mieszanka kryminału, powieści psychologiczno-obyczajowej i wątków paranormalnych (!) ratuje dla mnie tę mniej udaną książkę. 

Camilla Läckberg "Latarnik"
Ilość stron: 496
Wyd. Czarna Owca
Ocena: 3,5/6