Najgorszy człowiek na świecie - Małgorzata Halber

Gdy Viva wchodziła na rynek polski,  Początkowo kilka godzin dziennie, potem pełnowymiarowa  ramówka, skutecznie wypełniały moje po szkolne popołudnia. Tym samym śmiało mogę powiedzieć, że Halber, w jakiś tam sposób, wkomponowała się w moje życie, a po latach nieobecności sprawiła, że zaczęłam pojmować i rozumieć niektóre rzeczy zupełnie inaczej.

Najgorszy człowiek na świecie to przelane na papier zmagania z nałogiem. Jak sama Gośka przyznaje, pół życia spędziła na haju, bo właściwie tylko programy nagrywała na trzeźwo. Jej uzależnienie zaczęło się nietypowo, najpierw piła w samotności, a dopiero potem do towarzystwa. Ocucenie przyszło po wizycie w szpitalu i tak postanowiła udać się na odwyk.

Ja wiem, że to dwa skrajne obszary, ale w książce Halber znajduję sporo z Knausgårda - głównie jeśli chodzi o poziom szczerości i walenie prawdy między oczy. Nałóg bierze się z braku. Z tego, że jest się pustym w środku. Pustym i zaniepokojonym, co powoduje mocowanie się z oczekiwaniami świata. "XX wiek był wiekiem nerwic i histerii. XXI wiek jest wiekiem depresji i nałogów" - ludzie są gotowi zrobić wszystko, byle by nie czuć się gorsi.

Jedna z najlepszych książek na temat nałogu. Skupiona na duchu, a nie problemach z ciałem, na dodatek bardzo przystępnie napisana.

Małgorzata Halber "Najgorszy człowiek na świecie"

Ilość stron: 352

Wyd. Znak

Ocena: 5,5/6