10:03

Na krawędzi ciemności - Ian Rankin

Malcom Fox nie jest zwykłym policjantem. On swoich "kumpli" sprawdza i usadza, jeśli nawywijają coś złego, a wiadomo, że w tym fachu ludzi chcących wykorzystać władzę, z pewnością nie brakuje. Pracując dla Wydziału Etyki i Standardów Zawodowych, szybko dorabia się zastępu wrogów,  a otrzymana właśnie sprawa molestowania kobiet w hrabstwie Fife, wystawi go na kolejne ataki.

Usiłując odkryć prawdę na temat Paula Carter'a, policjanci z wydziału trafiają na poszlaki dotyczące terrorystów i niewyjaśnionych spraw z ubiegłego wieku. 
 
Na krawędzi ciemności to bez wątpienia solidnie skonstruowany kryminał, ale niestety okazał się on być zupełnie nie w moim guście. Wolę gdy w akcji wyraźniej ujawniają się bohaterowie, a uwaga nie zostaje skupiona wyłącznie na dochodzeniu. U Rankina pierwszeństwo ma przede wszystkim sprawa, a dopiero potem rysuje się osobowość Fox'a i tu pojawiają się wszystkie, związane z tym zgrzyty.

Sprawy wewnętrzne, już w swoim założeniu, są bardziej upolitycznione i hermetyczne, i akurat w tym temacie nikogo się nie czepiam - sama taką książkę wybrałam. Ale od natłoku nazwisk i miejsc, których autor  nie oszczędzał, mój błędnik dosłownie oszalał. Nie mogłam się wczuć w akcję, nie polubiłam postaci...  

Jeżeli denerwuje was "rozlazłość" północnych opowieści, jest szansa, że Na krawędzi ciemności wam się  spodoba. Jeżeli jednak tak jak ja, szukacie głównie ciekawych bohaterów i ich historii, szkocki pisarz was raczej nie zadowoli.

Ciężko mi to pisać, bo liczyłam na dłuższą z autorem przyjaźnić, ale do Rankina raczej już nie wrócę.  


Ian Rankin "Na krawędzi ciemności"
Ilość stron: 464
Wyd. Albatros
Ocena: 3/6

14 komentarzy:

  1. Cóż, ja również wolałabym, aby to bohaterowie byli na pierwszym planie, więc raczej nie będę próbowała zaczynać przygody z autorem.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. przywykłam do Skandynawskich powieści, gdzie miejsce i bohaterowie grają główne skrzypce. tu to wszystko wydawało mi się strasznie bezosobowe.

      Usuń
  2. Pierwszy raz słyszę o tym autorze, ale myślę, że i mnie nie przypadłby do gustu. Też lubię ciekawych bohaterów i to ich głównie szukam w książkach ;)

    OdpowiedzUsuń
  3. Jak gdzieś dochodzi do głosu polityka, to od razu robi się nudno.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. zazwyczaj tak jest, ale mimo wszystko bym nie generalizowała - otwartość to słowo klucz na dzisiaj ;)

      Usuń
  4. Natłok miejsc i nazwisk to dla mnie "Gra o tron" ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. nie miałam z tą serią styczności, ale jako że chodzi tam głównie o władzę, to nikła szansa bym się na nią skusiła.

      Usuń
  5. O, na rozlazłość to ja mam rzadko ochotę, jedynie w powieściach obyczajowych jako tako to toleruję, ale w kryminałach - nigdy. Na pewno nie przeczytam :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Rankin właśnie rozlazły nie jest, to kryminałach z północy mam takie zdanie i za tę cechę lubię je najbardziej ;)

      Usuń
  6. Dobra kreacja bohatera to dla mnie podstawa dobrej książki.

    OdpowiedzUsuń
  7. Rankin to klasyczny styl pisania, skierowany raczej do facetów. Mało która dziewczyna będzie z jego książki zadowolona.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. niby tak, ale o de la Motte pisali podobnie, a jego książki z miejsca mnie do siebie przekonały.

      Usuń
    2. Muszę sprawdzić kto to taki.

      Usuń
  8. Ocena niezbyt zachęcająca, więc sobie daruję.

    OdpowiedzUsuń

Copyright © Varia czyta , Blogger