Malowanki na szkle - Beata Gołembiowska

Samotna góralka uwieczniona na szkle. Z pozoru roześmiana i tańcząca, ale przypatrując się jej bliżej ma się wrażenie, że jej szczęście jest wyłącznie udawane. Tak samo odbiera się życie Joli, jako scenę, którą odgrywa, ukrywając swe prawdziwe zamiary.

Zauważyłam, że połowa książek, które ostatnio czytam, traktuje o skomplikowanych relacjach pomiędzy matką i córką. Przypadek to, czy może podświadome działanie, nie wiem, ale póki co dobrze się to u mnie sprawdza.

Beatę Gołembiowską poznałam za sprawą świetnej powieści Żółta sukienka, ale Malowanki na szkle poziomem jej nie ustępują. Jest to opowieść o kobiecie, która po latach spędzonych w samotności, nareszcie szuka miejsca dla siebie. Ma upragnionego mężczyznę, plany i odwagę by rzucić się na głęboką wodę. Niestety przeszłość bezustannie depta jej po piętach, oferując jednak w zamian, sporo odpowiedzi.

Malowanki na szkle to książka o miłości do ludzi, do natury, ale i o rozczarowaniu, które w relacji z drugim człowiekiem, często nas spotyka. Obawiałam się w tym kontekście, występującego w niej folkloru - mogło mu być bliżej do cepelii niż górskiego krajobrazu. Na szczęście zarówno gwara, jak i obyczaje nie dominują akcji, całość czyta się więc wyjątkowo gładko.

Jestem mile zaskoczona powieścią - jest dobra i wciągająca. Są wątki psychologiczne, obyczajowe, ludowe. Wzbudza to wszystko emocje, i choć porusza tematykę znaną nam od dziejów (zdrada, rozczarowanie) sprawia, że jako całość i tak intryguje. Słowem: kolejna piękna opowieść, którą warto przeczytać.

Beata Gołembiowska "Malowanki na szkle"

Ilość stron: 300

Wyd. Comm

Ocena: 5/6