Jak zostałam wiedźmą - Dorota Masłowska

O tym, że Masłowska jest dziwna, wiedzą chyba wszyscy. Rozsławiona Wojną polsko-ruską pisarka zawładnęła jednak moim światem, bo kto mnie choć trochę lepiej zna, ten wie, że na wielkie dziwy reaguję wielką radością. Nie inaczej jest z Jak zostałam wiedźmą. Ta krótka, bo raptem 170 stronicowa książka, okraszona mnóstwem fantastycznych ilustracji, na zmianę wprowadzała mnie w zachwyt i osłupienie.

Najnowsza „bajka” Masłowskiej to celny strzał w naszą próżność oraz pogoń za przedmiotami. Żyjąc w epoce „więcej, więcej” nie dostrzegamy istoty tego, co nas otacza. Relacje z bliskimi ograniczają się do rozmów telefonicznych, ludzi kategoryzujemy stanem posiadania… jest tak źle, że nawet Wiedźmy głodują, bo nie mają już kogo nastraszyć.  

I właśnie o jednej takiej Wiedźmie, jest cała ta historia. Wędruje biedaczka nocą po ziemi, szukając kogoś do skonsumowania, a tu wszyscy wpatrzeni w telewizory. W jednym tylko oknie nic się nie świeci. To tam zasnąć nie może dziewczynka, niestety dla Wiedźmy za grzeczna - posiłek z takiej, to zatrucie i utrata mocy, ale w czasach kryzysu nikomu lekko nie ma, Wiedźma też jakoś poradzić sobie musi.
 

Przeciwnicy powiedzą: "oto kolejny bełkot Masłowskiej", tylko, że w tym wariactwie naprawdę jest metoda! Niesamowicie podobało mi się połączenie baśni z rzeczywistością, celne odniesienia do Tesco oraz innych „mózgotrzepów”. No i oczywiście ilustracje Marianny Sztymy – szczegółowe, szalone… cudne po prostu!

Odważna, a zarazem celna wariacja na temat miejskich legend i współczesnego konsumpcjonizmu – gwarantuję, że po lekturze znajdziecie w sobie sporo z wąsatej Wiedźmy ;)

Zajrzyj do środka: 1  2  3    I   Kochanie, zabiłam nasze koty

Dorota Masłowska „Jak zostałam wiedźmą”

Ilość stron: 170

Wyd. Literackie

Ocena: 5,5/6