Sąd ostateczny - Anna Klejzerowicz

Motyw kryminalny taki, jak zawsze - porwali, zabili, zbezcześcili. Nic szczególnego. Za to przemycona w powieści historia obrazu, zmienia według mnie całą postać rzeczy.

Od razu przypomniało mi się napięcie, znane z Kodu Leonarda Da Vinci. Oczywiście tu, aż tak daleko posuniętej analizy nie znajdziemy, bo zamysł książki jest zupełnie inny, jednak kiedy ciekawość sprawia, że równocześnie z lekturą zaczynasz śledzić ruchy malarza na płótnie, to znak, że autor świetnie poradził sobie z tematem.

Obraz Memlinga kojarzą chyba wszyscy. Tryptyk przedstawiający dzień sądu ostatecznego, napawał ludzi grozą od końca XV wieku. W czasach obecnych fanatyków na nim bazujących, również nie brakuje, a powieść Anny Klejzerowicz w bardzo ciekawy sposób to wykorzystuje. 

Trzy podobne do siebie zabójstwa z rzędu, cztery ofiary i tylko jeden łączący je motyw, obraz Memlinga. Kto chce w Gdańsku głosić sprawiedliwość, za pomocą tak prymitywnych metod?

Nie będę się wdawać w szczegóły fabuły, bo cały jej urok tkwi w samodzielnym rozwiązywaniu zagadki, muszę jednak przyznać, że kryminały wychodzą Klejzerowicz dużo lepiej, niż powieść obyczajowa. Nie tak dawno temu czytałam jej Czarownicę, i mimo że książki bardzo się nie czepiałam, to Sąd zawiera w sobie zdecydowanie więcej tego "czegoś".  

Plując sobie w brodę, że będąc w Gdańsku nie poszłam zobaczyć na własne oczy Memlinga (ale jeszcze to nadrobię!) serdecznie polecam Wam lekturę tej książki. Kryminał, jak kryminał, za to historia obrazu warta jest poznania.

Czarownica    I    Córka czarownicy

Anna Klejzerowicz „Sąd ostateczny”

Ilość stron: 316

Wyd. Replika

Ocena: 4/6