Stwarza wokół siebie niewielką przestrzeń i staje się miejscem

"Przez kilka wiosennych dni ma się wrażenie, jakby tutejszy krajobraz otwierał się na wszystkie strony - na kilka tygodni, zanim eksploduje zielenią - kiedy drzewa są wciąż bezlistne, a ziemia naga, jakby nadal tkwiły w zimie, chociaż słońce świeci jak w pełni lata, a światło nie napotyka żadnych przeszkód, nie jest wychwytywane przez zboża ani trawy, korony drzew ani nic z tego, co rośnie, co - gdy tylko się pojawia - stwarza wokół siebie niewielką przestrzeń i staje się miejscem. Przez tych kilka wiosennych dni tutejszy krajobraz jest  niejako bezmiejscowy, a objętość pod niebem, przez które przebija światło, olbrzymia".

                                                                             Karl Ove Knausgård "Wiosna" s. 185