Bezdomna - Katarzyna Michalak

Ileż to razy spotkało się na bruku ludzi brudnych i odartych z godności. Kloszardów, „obszczymurów”, degeneratów unikających naszego spojrzenia. A czy zastanowiła Was kiedyś historia tych ludzi. Powody, które sprowadziły ich na ulicę, zmuszając do codziennego proszenia się o choćby złotówkę.

Kinga w wigilijny wieczór, zamyka się w osiedlowym śmietniku z postanowieniem odebrania sobie życia. Ma przygotowany alkohol oraz tabletki, nie przewidziała tylko, że zabarykadowała ze sobą w schowku kogoś jeszcze. Burego kota. Małą upartą znajdę, która swym napastliwym charakterem nie pozwoliła jej dokończyć dzieła. To tu, w stanie totalnego zamroczenia znajduje ją Aśka, młoda reporterka dopatrująca się w historii Kingi artykułu na miarę Pulitzera.

Mówi się, że bezdomni sami wybrali sobie taką drogę. Że większość z nich to alkoholicy, nie warci złamanego grosza. Opowieść Kingi jest jednak zupełnie inna. To spowiedź kobiety, która sama sprowadziła na siebie „karę za grzechy” i uważa, że tak jest przecież w porządku. Nie ważne, że powody oraz okoliczności, które doprowadziły ją do tej sytuacji były zupełnie inne. Że zawiniło jej otoczenie, wszechobecna w nim obojętność, a nie ona sama, która starała się przecież tylko ochronić swoje dziecko.

W historii Bezdomnej nie chodzi o pozbawienie kogoś domu, ale odebranie mu serca i duszy. Zdeptanie tej jedynej iskierki nadziei, która choć wątła wciąż tli się i karze szukać odpowiedzi. Brakuje tu wiary w szczęśliwy finał, jednak historia Kingi mnie nie załamała. Jest ona niczym kubeł zimnej wody, wylany na nasze spostrzeżenia i chwile próżność.

Katarzyna Michalak kolejny raz uwiodła mnie swoimi emocjami oraz ogromną dozą empatii. Mocna, pouczająca lektura.

Katarzyna Michalak „Bezdomna”

Ilość stron: 256

Wyd. Znak

Ocena: 5/6