Teoria opanowywania trwogi - Tomasz Organek

Muzyk, kompozytor, piosenkarz, autor tekstów, pisarz. Jeszcze przed poznaniem książki byłam dla niego pełna uznania, bo człowiek o "znanej twarzy" napisał POWIEŚĆ. Historię z fabułą, bohaterami, a nie kolejny wywiad rzekę czy wątpliwej jakości autobiografię. I nie na spółkę z kimkolwiek. Samemu, od podstaw. 

Teoria opanowywania trwogi to historia Borysa, który rusza w podróż z Anetą, by zdążyć na pogrzeb jej ojca. Ich wspólna jazda samochodem pełna jest dziwacznych zdarzeń i przypadków, ale tak naprawdę staje się sposobem na oderwanie się od rzeczywistości. 

Książka to kopalnia przemyśleń i obserwacji współczesnego świata, odważyłabym się nawet powiedzieć, że akcja to tylko dodatek, pretekst pozwalający dać upust myślom na temat tego,  co może przeżywać współczesny czterdziestolatek, zawieszony gdzieś pomiędzy tym czego oczekiwał, a co mu się przytrafiło. Borys to singiel uwięziony w roli dziennikarza plotkarskiej witryny, człowiek, który połowę życia ma już za sobą, a wciąż stoi na rozdrożu, nie wiedząc w którą stronę się udać.

Od Teorii właściwie niczego nie oczekiwałam. Przyznaję, że do lektury skłoniło mnie głównie nazwisko autora, a potem okładka. Zarysu fabuły nie czytałam, dopiero w trakcie powstały nadzieje na coś pokroju Grażyny Plebanek albo Joanny Bator...

Teoria opanowywania trwogi  to powieść drogi, pełna zwrotów akcji, jednak pozbawiona magnetyzmu. Czyta się szybko, przyjemnie, przemyśleniom nie odmówię racji (przynajmniej tym, które byłam w stanie zrozumieć) tylko, że to wszystko wypada, jakoś tak płasko i banalnie.  

Historia z potencjałem, jednak na słowa zachwytu Tomasz Organek musi jeszcze zaczekać.

Tomasz Organek "Teoria opanowywania trwogi"

Ilość stron: 352

Wyd. W.A.B.

Ocena: 3,5/6