Cwaniary - Sylwia Chutnik

Kiedy jakiś deweloper próbuje siłą wysiedlić cię z twojej kamienicy, to żadna szanująca się cwaniara nie może na to pozwolić. Winnym należy się nagana, a pokonanym represja. Tak ten świat jest skonstruowany, tak funkcjonuje współczesna Warszawa.

Hance fakt bycia w zaawansowanej ciąży, nie przeszkadza w snuciu się po mieście i wymierzaniu, po swojemu pojmowanej sprawiedliwości. W towarzystwie koleżanek rabuje i napada, ale tylko tych, którym jawnie się to należy. Kto o tym decyduje? Oczywiście one, jednak nie pękamy.

„Nie wolno się bać! Strach zabija duszę”.

Cwaniary odbieram jako pewnego rodzaju satyrę na kulawą rzeczywistość, pełną agresji i źle pojętego patriotyzmu. Gdzie nie pomagają argumenty, tam zwycięży pięść i przemoc. Hanka w towarzystwie swych kumpelek zdaje się być niezwyciężona. Pewna siebie, zaczepna, kiedy jednak wszystkie się rozchodzą, również waleczność zaczyna się ulatniać. W pojedynkę stają się kruchymi kobietkami, którym zawsze coś leży na sercu. Jedną bije mąż, drugą zżera choroba. Nie jest to jednak pora na rozczulanie się nad sobą. Miasta trzeba bronić. Przestępców eliminować.

O swojej słabości do książek Sylwii Chutnik pisałam już wielokrotnie. Ta autorka to dla mnie intelektualny ideał kobiety. Mądra, oczytana i wyszczekana – w pozytywnym tego słowa znaczeniu – indywidualistka. Dobrze wie, co jest dla niej ważne i dumnie o to walczy. Działaczka społeczna, felietonistka, matka... youtuberka. Lubię jej sposób patrzenia na świat oraz to, że jej bohaterki zawsze mają twarde tyłki i wielką odwagę by żyć po swojemu.

Co tu dużo pisać. Czytajcie i sprawdzajcie na własnej skórze, tym bardziej, że Cwaniary w odświeżonej szacie, prezentują się znakomicie.


Sylwia Chutnik "Cwaniary"
Ilość stron: 240
Wyd. Znak literanova
Ocena: 5/6